Een uitdagende 3-daagse huttentocht in de Dolomieten; van het Schlernplateau naar de Rosengarten

Lisette maakte afgelopen zomer een uitdagende 3-daagse huttentocht in de Dolomieten. Een afwisselende tocht voor gezinnen met goede wandelervaring in de bergen en voor de wat oudere kinderen. Per dag wandel je namelijk tussen de 7 en 12 kilometer maar de ‘zwaarte’ zit hem vooral in de hoogtemeters die je maakt.

Hierbij moet er echt geklommen worden met af en toe hulp van staalkabels maar geen via ferrata. Het is vooral een prachtige tocht met mooie vergezichten, wandelpaden en daarmee een fantastische ervaring voor het gezin. In dit blog alle ins en outs van deze uitdagende tocht.

P.s. Wil je nog meer foto’s en filmpjes zien van deze 3-daagse huttentocht in de Dolomieten? Bekijk dan hier onze story op Instagram. We delen overigens vaker op Instagram huttentochten die niet altijd op onze website staan of komen. Niks missen? Volg ons dan meteen op onze socials!

Voor het eerst op huttentocht in de Dolomieten

Onze 3-daagse huttentocht in de Dolomieten is onze eerste huttentocht die we gaan maken. We vinden wandelen in de bergen erg leuk en hebben afgelopen jaren prachtige wandelingen in Oostenrijk gemaakt. Dit waren alleen dagtochten en bij dagtochten moet je op een gegeven moment weer terug waardoor je niet op plekken komt waar je wel zou komen als je op de berg slaapt.

Vorig jaar begon bij ons, na het lezen van andere blogs over huttentochten, het idee te ontstaan over het maken van een huttentocht. Het leek ons leuk om 3 dagen in de bergen rond te dwalen en te genieten van de natuur en op plekken te komen waar je met een dagtocht niet zou komen.

De route bepalen

Ik wilde graag zelf de route bepalen, spannend maar wel ontzettend leuk. Met een goede wandelkaart, wat ervaringen van internet en de outdooractive app heb ik een mooie 3 daagse route in het zuiden van de Dolomieten in Italië uitgestippeld. In dit blog lees je een uitgebreid verslag van onze fantastische huttentocht in Dolomieten.

Huttentocht in de Dolomieten dag 1, van Weisslahnbad (1172m) naar het Schlernhaus / Rifugio Bolzano (2457m).

Wat staat ons vandaag te wachten?

• Afstand: ca 7 km
• Tijd: ca 4 uur
• Hoogte meters: ca 1285 hoogte meters

Als startpunt van onze huttentocht in de Dolomieten verblijven we in het Weisslahnbad hotel. Dit hotel ligt vlakbij de startplek van onze 3-daagse tocht. Omdat er in de middag slecht weer is voorspeld staan we vroeg op en zitten we om 7 uur al bij het ontbijt. Al snel merken we, dat we het alle vier erg spannend vinden. Met moeite eten we een bakje kwark met muesli op, meer krijgen we niet naar binnen. 

Om 7.45 uur verlaten we het hotel. De temperatuur is goed maar het is behoorlijk vochtig, een hele fijne miezer. We lopen vandaag route 2, deze start eigenlijk nog lager in het dal, maar omdat wij in het hotel verblijven starten bij vanaf het hotel wat al iets hoger ligt.

Achter ons hotel ligt ook een grote parkeerplaats waar je eventueel je auto neer kan zetten en er stopt een bushalte. Er zijn dus verschillende manieren om de route te starten.

Heel veel hoogte meters

Al snel, eigenlijk meteen al, merken we dat we flink omhoog lopen. “O,ja we lopen in de bergen”, dat is toch wat anders dan in Nederland wandelen. We moeten even wennen aan het stijgen. We lopen in een prachtige omgeving, in het begin nog tussen de bomen. Al gauw ligt er een ‘afgrond’ met bomen aan de ene kant en de berg aan de andere kant. Met smalle haarspeldbochten wordt de klim ‘makkelijk’ gemaakt.

Na ongeveer een half uur komen we bij de Tschetterloch aan waar een mooi houten bankje staat. We hebben door het klimmen het best warm gekregen en doen onze jassen uit, drinken wat en gaan weer verder. Af en toe kunnen we door de bomen naar de overkant kijken en zien op een gegeven moment ons hotel waar we zijn begonnen.

Langzaam aan komen we op een plek waar er minder bomen zijn en worden we verrast door een mooie kloof. Het lijkt erop dat hier, na de winter denken wij, het smeltwater naar beneden stroomt. Het ligt nu droog en de kinderen kunnen naar het midden klimmen voor een mooie foto.

We lopen verder omhoog door de kloof en komen na 2.5 uur klimmen aan bij de Barrenfalle trap. Er is een kleine kilometer aan houten trappen tussen de kloof gemaakt om zo naar boven te komen. Een super toffe manier om door de bergen te lopen, met weer prachtig uitzicht. Na de laatste trap staat een mooie houten bank en een in hout uitgesneden uil. Vanaf deze bank heb je prachtig uitzicht over de bergen en een vallei, tijd om even te pauzeren op deze mooie plek! Het is hier een stuk frisser en we trekken weer onze jas aan.

Het weer is in de bergen erg wisselvallig: laagjes aan en mee!

Vanaf hier, een paar meter verder, zien we een splitsing. Wij blijven de 2 volgen en zien dat we nog 1 uur en 20 minuten moeten wandelen volgens het bordje. De paden zijn nu even wat vlakker of met een lichte stijging. We lopen als het ware om een vallei heen en lopen weer door een bosrijk stuk totdat we op een weiland komen waar geen bomen staan. Er waait een stevige, bijna gure wind die ervoor zorgt dat het best fris wordt.

We komen in de buurt van een kudde koeien die naar beneden komen lopen. We vinden het best spannend en lopen er omheen. In dit stuk is er niet duidelijk een pad maar je moet de bekende rood wit rode wandelvlag volgen. Het klimmen omhoog is ook weer begonnen. Het wordt echt koud door de wind dus we trekken nog een extra laag aan en doen zelfs onze capuchon op. Het zicht wordt door de wolken ook minder.

Ineens zien we de hut achter de wolken!

Na ruim 4 uur wandelen zien we ineens door de mist een hut! Onze hut! De jongste begint het koud te krijgen en is er een beetje klaar mee, dus dit komt precies op het goede moment. Met het laatste beetje energie lopen we naar boven met het idee om ons zo in het Schlernhaus op te kunnen warmen met warme chocolademelk en wat te eten.

Uiteindelijk hebben we er 4.5 uur over gedaan, we hebben 2 keer gestopt voor een kleine pauze. Onderweg zijn we geen hut tegen gekomen dus we gaan in het Schlerrnhaus lunchen. Je zou bij de splitsing ook even een stuk van de route 9 kunnen volgen, dan kom je hut Sesselschwaige tegen.

Schlernhaus, een bijna sprookjesachtige berghut in de dolomieten, met heerlijk eten.

Is dit een berghut? Het lijkt bijna een klein kasteel zo mooi ziet er het eruit! Binnen is het heerlijk warm, we melden ons bij 1 van de dames en worden naar onze 4 persoonsslaapkamer gebracht. Onze slaapkamer bevindt zich in het bijgebouw. Meteen maken we de bedden op.

Daarna gaan we snel naar het restaurant om wat te eten. De kinderen worden blij als ze zien dat er kaiserschmarnn op het menu staat, zij hebben hun keuze al gemaakt voor de lunch. Wij nemen een lekkere warme minestrone soep!

Als verassing krijgen de kinderen een medaille, wat ontzettend leuk dat ze dat doen. We spelen na het eten een spelletje en gaan even naar de kamer. We merken dat we best moe zijn en gaan even op bed liggen en we vallen allemaal zelfs even in slaap.

Een heerlijke warme douche!

Er is 1 douche in het bijgebouw en besluiten om voor het eten te douchen. Bij de ‘receptie’ kan je voor 3,50 euro een douchemunt kopen en daarmee kan je 4 minuten douchen. Zolang het water beschikbaar is wordt ons gezegd. Gelukkig kunnen we alle vier heerlijk warm douchen en 4 minuten is meer dan genoeg. Je kan de douche tussentijds op pauze zetten om je haar te wassen of om je in te soppen. Heerlijk fris en schoon gaan we naar het restaurant voor een borrel! Een lekker koud biertje voor ons en voor de kinderen een skiwasser (een soort limonade).

Als we in het restaurant gedeelte zijn zien we dat het ineens opklaart en de zon begint zelfs te schijnen. We gaan meteen naar buiten en zien dan pas waar we zijn. WOW!! Wat een prachtig uitzicht, onbeschrijfelijk en op foto eigenlijk niet goed vast te leggen. Dit is precies waarom we van de bergen houden.

Om 18.00 een heerlijk à la carte diner

Voor het avond eten moet je om 18.00 uur in het restaurant zitten. Omdat er minder tafels zijn dan wandelaars zijn is er een tafelindeling gemaakt. We zitten met een andere man (uit Australië) aan tafel. We maken een praatje en hij vertelt ons dat hij 1000 kilometer hardlopend door de bergen gaat en soms zelfs in de natuur slaapt. Dit met als doel donaties te krijgen voor het planten van bomen. We zijn erg onder de indruk over zijn verhalen en volgen hem de hele vakantie via zijn website. Leuk om op deze manier in contact te komen met mensen over de hele wereld.

Het avond eten is à la carte met genoeg keuze tussen de bekende Tiroolse gerechten. Het eten wordt snel geserveerd en is heerlijk, de borden gaan leeg terug. Na het eten gaan we naar de slaapkamer en spelen we nog een spelletje. We gaan op tijd slapen want we willen morgenochtend de zonsopkomst zien.

Huttentocht in de Dolomieten dag 2: Van Schlernhaus / Rifugio (2457m) Bolzano naar Rifugio Re Alberto (2621m)

Wat staat ons vandaag te wachten?

• Afstand: ca. 12 km
• Tijd: ca. 5.5 uur
• Hoogte meters: ca. 1056 meter
• Dalen: 910 meter

Vroeg opstaan wordt beloond!

De zon komt om 5.45 uur op, we hebben de wekker om 5.00 uur gezet. Snel trekken we warme kleren aan en gaan naar buiten. We merken dat we nog alleen zijn, al snel snappen we waarom; het duurt best nog wel even voordat de zon opkomt. Maar omdat wij nog met de schemering buiten staan worden we beloond met aan rechterkant een volle maan.

Voor ons gevoel staat hij heel dichtbij en aan de linkerkant zien we achter de bergen een strook licht. We hebben mazzel met het weer want het is droog en helder. Om 6.00 uur precies komt de zon achter de berg vandaan en ineens gaat het heel snel!  Prachtig om de gouden gloed achter de zwarte bergen te zien. En daar naast de bijna paarsachtige bergen voor ons te kunnen zien, die deze kleur krijgt door de zon.

Goed ontbijten en dan weer door

Tussen 7.00 en 8.30 uur kan je ontbijten in het restaurant gedeelte. Het ontbijt is in buffetvorm, er is kwark met muesli en gedroogd fruit, verschillende soorten broodjes, beleg, cake, koekjes en diverse soorten sapjes. Aan tafel wordt er thee en/of koffie geserveerd. In tegenstelling tot gister kunnen we vandaag goed ontbijten. Het eten is heerlijk en met een goed gevulde maag gaan we naar de slaapkamer en pakken we onze spullen.

Start van de 2e wandeldag

Om 8.30 uur staan we buiten en begint dag 2 van onze wandeltocht! De route van vandaag is afwisselend omdat we naast het stijgen ook een stuk moeten dalen. De route geeft aan dat we beginnen met een stukje dalen, vervolgens 3 bergen op en af zullen wandelen. Omdat we hoger eindigen, is het laatste stuk vandaag een pittige klim. Vandaag komen we 3 berghutten tegen, bij de eerste 2 berghutten zullen we even gaan pauzeren.

De zon heeft plaats gemaakt voor een dik pak wolken

Hoewel het vanmorgen strakblauw was is het nu behoorlijk bewolkt en het waait stevig. We starten onze wandeling met een lange broek, een vest en windjack aan. Een klein nadeel van zo’n grote hut is dat er grote groepen tegelijk vertrekken en we in het in begin in colonne op het pad lopen.

Ons tempo ligt gelukkig wat hoger en zo kunnen we een groep passeren waardoor we meer het idee hebben dat we in de bergen lopen dan in de avondvierdaagse. Het eerste stuk lopen we over een duidelijk stenen pad en is vrij vlak. Na een half uur rustig te hebben gewandeld gaan we weer omhoog. Op grote rotsblokken klimmen we omhoog en zien we achter ons heel klein het Schlernhaus. De route is weer duidelijk aangegeven met de bekende vlag want het pad is vervangen door een stenen massa.  

We komen op een prachtig ‘uitkijk’ punt terecht met een mooi uitzicht over de bergen die aan de andere kant van het dal liggen. We zijn blij met een passerend wandelend stel die van ons een foto kan maken. Inmiddels zijn we alweer een uur aan het wandelen tot we een wegwijzer tegen komen. Nog 50 minuten tot onze eerste stop. Een perfecte timing wat ons betreft. Na circa 2 uur wandelen zijn we wel toe om straks even te pauzeren. Als we verder kijken zien we heel duidelijk ons pad liggen en bovenop de berg zien we een ‘klein’ hutje met een roze dak.

Heerlijk even om te dalen en uitrusten bij de Tierse Alm

We lopen verder en vanaf dit punt gaat het wandelpad naar beneden. Dit is zo anders lopen en omdat het op een geleidelijke manier dalen is, is het erg prettig lopen. Ook wandelen we nu in de luwte waardoor we geen wind hebben en de temperatuur ook een stuk aangenamer is. De omgeving is hier weer anders, een mooie groene grasmat in contrast met de grijs/bruine stenen en rotsen. De rotsenmuur aan de ene kant en het dal, de afgrond aan de andere kant!

De laatste 20 minuten, voor de pauze, beginnen we weer met klimmen. Om 10.15 uur komen we aan bij het de Tiersers Alm. Hier nemen we een heerlijke apfelstrudel en wat te drinken. We nemen de tijd om even bij te komen en op te warmen. Vanuit binnen zien we dat het zicht minder wordt en trekken weer onze windjack aan als we naar buiten gaan.

Dit is waarom we een huttentocht wilden doen!

Na de pauze vallen we meteen met de neus in de boter en moeten we gelijk behoorlijk klimmen. Dit is ons steilste stuk tot nu toe. We zijn blij dat we net even hebben gepauzeerd. Bijna kaarsrecht omhoog met behulp van staalkabels.

Na deze klim lopen we precies in een wolk. Het is behoorlijk klimmen over alleen maar stenen en rotsen, met behulp van de staalkabels. Af en toe zien we een verdwaald stukje mos maar dat is de enige begroeiing die we tegen komen. Het zicht is nog steeds beperkt maar we lopen bijna alleen en dat maakt dit ook bijzonder. Dit is waarom we graag een huttentocht wilde maken, hier kan je niet komen met een dagtocht.  

Weer voorzichtig afdalen

Bovenop de berg zien we aan beide kanten alleen maar wolken maar gelukkig gaan we dalen en beneden zien we al iets meer licht. Voorzichtig lopen we naar beneden, het dalen gaat goed maar we moeten oppassen. Het ene stuk dalen we op een duidelijk wandelpad in haarspeldbochten, het andere stuk moeten we voorzichtig onze voeten op de losliggende stenen zetten en oppassen dat de stenen niet wegrollen.

De grijswitte stenen worden langzaam wat bruiner. We lopen nu alleen met zijn vieren en het voelt naast de imposante stenen ‘muren’ net alsof we mieren zijn. Iedereen loopt zijn eigen tempo, omdat ik van de foto’s ben, en misschien ook omdat ik langzamer loop, wandel ik achteraan. De kinderen lopen vlak achter hun vader, ik geniet echt van dit moment! Met zijn vieren alleen op een plek waar bijna niemand komt, heel bijzonder!

Onderweg komen we 3 mannen tegen die de paden aan het herstellen zijn. Om ons heen kunnen we zien dat er behoorlijk wat wind en water is geweest afgelopen dagen en dat is ten koste gegaan van sommige delen van het pad.  

We lopen vandaag van hut naar hut

We zien een wegwijzer en daar staat op dat we nog 20 minuten moeten wandelen voor de volgende hut, dit is de Grasleitenpasshütte. Onze lunch is in zicht! Het is inmiddels bijna 13.00 uur en we lusten wel wat maar het lopen gaat vooralsnog bij ons alle vier prima. Vanaf hier moeten we weer omhoog klimmen. Zo’n 20 minuten lang lopen we omhoog. Een deel op een pad en een deel tussen de rotsblokken, het is echt stevig klimmen.

Lunchen bij de Grasleitenpasshütte

We komen zelfs een stuk ijs tegen! Dat blijft een bijzonder fenomeen om in augustus oude sneeuw / ijs tegen te komen. Ook zien we een grote hijskraan achter de berg. Als we verder door lopen zien we dat deze hijskraan naast ‘onze’ lunchhut staat. Al snel komen we erachter dat de hut erg klein is en dat ze deze groter gaan maken.

Het is lunchtijd dus we zijn niet de enige, we moeten ongeveer 10 minuutjes wachten totdat we kunnen zitten. We kiezen een heerlijk warm gerecht uit. De mannen gaan voor goulashsoep en mijn dochter en ik delen een bord gebakken aardappeltjes en gebakken ei en spek! Alles gaat er natuurlijk goed in.

Het laatste stuk naar de RIfugio Re Alberto

Na een pauze van een kleine 3 kwartier gaan we weer verder. En op de wegwijzer staat nog ongeveer 1 uur en 40 minuten wandelen. Het dalen gaat vlot, de kinderen moeten zich af en toe afremmen omdat ze te snel dalen. Het pad is vrij breed en best druk. Dit pad is een samenkomst van meerdere routes en het enige pad vanaf hier die naar Rifugio Re Alberto gaat. Na een half uur zijn we bij de 3^e hut, we hebben net gepauzeerd dus zoals we al hadden bedacht passeren wij deze hut en kan onze laatste klim beginnen.

Via staalkabels omhoog klimmen

We kijken omhoog naar de stenen ‘muur’ die we moeten trotseren maar zien tot onze verbazing dat het best druk is. Er zijn een hoop mensen die naar beneden komen en ook een hoop die omhoog gaan. Gelukkig stopt een groep voor ons zodat wij die kunnen passeren en daardoor rustig en een soort van alleen kunnen lopen. De mannen gaan een stuk vlotter omhoog en wachten af en toe op ons.

Mijn dochter en ik doen het iets rustiger aan, we moeten er even inkomen maar als snel hebben we het gevoel te pakken en klimmen we lekker verder. Dit gedeelte is dus voor omhoog en naar beneden waardoor je soms even moet wachten op tegemoet komende lopers. Af en toe is er een splitsing gemaakt, 1 kant voor omhoog en 1 kant voor naar beneden dat is wel fijn want op deze stukken met staalkabels is het passeren niet echt handig.

Na bijna een uur klimmen zien we de gele hut boven op de rotsen staan. ‘We hebben het gehaald’. Deze laatste klim was, van te voren al, de grootste uitdaging, maar we hebben het gewoon gedaan! Mijn dochter zegt onderweg tijdens deze klim; ‘als ik er ben, ben ik best trots op mezelf’.  En dat gevoel is natuurlijk fantastisch om te hebben, dat je iets doet, jezelf uitdaagt en dan trots mag en kan zijn!

Rifugio Re Alberto, een kleine en gezellige hut op een bijzonder locatie

Uiteindelijk hebben we in totaal 1 uur en 10 minuten over dit laatste stukje gedaan. We melden ons bij de bar en worden naar onze knusse vierpersoonskamer gebracht, vandaag slapen we in 2 stapelbedden. Het ziet er allemaal erg netjes en gezellig uit. Voor het avondeten zijn er 2 opties. Optie 1 is het menu kiezen wat bij het volpension hoort. Dat is een 3 gangen menu waarbij je bij het voor- en hoofdgerecht keuze hebt uit 2 gerechten, het toetje staat vast. Of je kiest het eten à la carte en dan verblijf je onder logies en ontbijt.

Bij aankomst geven wij onze keuze voor het eten door, rond 18.30 uur wordt het eten geserveerd.
Ook hier is een tafelindeling gemaakt, we zitten met een ander Nederlands gezin met kinderen van bijna dezelfde leeftijd als die van ons. Het eten wordt op tijd geserveerd en is weer heerlijk. Een goede minestrone soep en een braadworst met zuurkool en gebakken aardappels.

Nog een korte avondwandeling naar Rifugio Passa Santner

Na het eten spelen de kinderen nog spelletjes en gaan wij nog een stukje wandelen want Rifugio Re Alberto is niet de enige hut hier. Zo’n 20 minuten wandelen, steiler omhoog dan we hadden verwacht, staat de Rifugio Passa Santner. Vanaf hier heb je een fantastisch uitzicht. Aan deze kant van de berg is het een beetje opgeklaard maar de wolken komen en gaan.

Vooral bij de kloof waar wij slapen blijven de wolken vanuit het dal omhoog waaien, een prachtig gezicht om te zien. Als we naar beneden lopen zien we hoe mooi Rifugio Re Alberto tussen de grote Rosengarten Spitze staat met een klein watertje ervoor. Dit is het plaatje wat je, vergelijkbaar, ook op internet tegenkomt als je op de hut zoekt.

Na deze frisse avondwandeling is het tijd om te douchen. Voor 3 euro kan je 3 minuten douchen. Er is 1 douche in de hut maar als wij willen douchen is er niemand anders. Lekker warm en schoon gaan we ons bed in en gaan we slapen. Morgen onze laatste dag!

Huttentocht in de Dolomieten dag 3: Van Rifugio Re Alberto (2621 m) naar het dal Pozza de Fassa (1325m)

Wat staat ons vandaag te wachten?

• Afstand: 9.4 km
• Tijd: ca. 3.5 uur  + 45 minuten naar de bus.
• Stijgen: 46 meter
• Dalen: 1386 meter

Als we ’s ochtends aan tafel gaan staat er een mandje brood, iedereen heeft een soort kaiserbolletje en een sneetje brood. Bij de bar kan je een kommetje yoghurt met muesli pakken en een stuk fruit. Er is sap en koffie en thee kan je bij de bar vragen. Een prima ontbijt en na een laatste kopje koffie is het tijd om te vertrekken.

Start van onze laatste wandeldag

We weten niet precies hoeveel we vandaag moeten lopen omdat we na ongeveer 1.5 uur iets leuks gaan doen, namelijk een Fly line. Ik kon niet goed vinden waar deze eindigt dus wat we daarna nog moeten lopen is nog onbekend. Wel is het vooral dalen omdat we in een dorpje in een dal zullen eindigen. Vanuit daar gaan we met de bus terug naar Tires, daar zullen we nog ongeveer 45 minuten moeten lopen totdat we bij ons appartement zijn.

De pittige klim nu weer naar beneden

De eerste uitdaging is natuurlijk het deel wat we gister omhoog zijn geklommen. Toen dacht ik al. ‘dit moeten we ook morgen terug lopen’. Maar we zagen genoeg mensen naar beneden lopen dus dat moet vast goedkomen. We vetrekken op tijd zodat we geen ‘last’ hebben van de drukte op de route.

Gelukkig is het erg rustig als we naar beneden lopen. En verassend genoeg gaat het erg soepel. Sommige stukken zijn best een uitdaging en moeten we even zoeken waar we onze voeten neer moeten zetten maar het dalen verloopt snel en goed. Na een uur zijn we ‘beneden’ en lopen we verder richting de Fly line.

Onderweg naar de Fly line

We lopen op een vrij breed pad waar zelfs bestemmingsverkeer (auto’s) kunnen rijden. Een beetje een teleurstelling om zo te moeten wandelen, maar goed het is wat het is en lopen verder naar beneden. De zon is inmiddels doorgekomen en dat merken we meteen, we smeren ons goed in en de lange broek en vesten kunnen uit. Al snel merk ik dat ik stiekem wel blij ben dat we afgelopen dagen niet zoveel zon hebben gezien want het is behoorlijk warm!

Na 3 kwartier houdt het brede pad op en lopen we gelukkig weer op een echt wandelpad. Hier is het echt druk, veel gezinnen en andere wandelaars lopen de andere kant op. Dit pad ligt beschut tussen de bomen en er zit een lichte stijging in. Vandaag merken we, ook door de warmte, dat we wat moeier zijn en ons tempo ligt wat lager maar we hebben de tijd.  

Na de 2 bijzondere routes van gister en eergister is deze route minder bijzonder, natuurlijk blijft het wandelen in de berg mooi maar het contrast met de andere dagen is groot. Daarom is het extra leuk dat we de Fly Line als afwisseling hebben. Om 11 uur komen we aan bij een top van een berg waar verschillend skiliften op uitkomen. Hier is ook een kinderland waar kinderen, tegen betaling, kunnen spelen. Onze kinderen zijn daar te groot voor. We nemen een korte pauze, drinken wat en gaan richting de Fly Line.

Fly Line Catinaccio; vliegen tussen de bomen met uitzicht op de Rosengarten

Toen we de route gingen uitstippelen kwamen we via Google Maps de Fly line tegen. Omdat we dit erg leuk vinden om te doen hebben we de route van dag 3 daarop aangepast.

De Fly line is een 1100 meter lange rails waarin je 200 meter naar beneden gaat en gaat 12 km per uur. Je hangt in een soort zak aan een rails en vliegt tussen de bomen naar beneden met uitzicht op de prachtige bergen. Voor volwassene kost deze ervaring 16,50 euro per persoon en kinderen zijn 14 euro per persoon.

Je zou eventueel een ticket kunnen kopen zodat je na de FLy line met de skilift naar boven kunt om op hetzelfde punt te komen. Je rugtas kan je gewoon meenemen. In het hoogseizoen is de Fly line de hele dag open. Let op! Je moet contant betalen.

Met de Fly Line naar beneden

We krijgen een helm op en stappen in de ‘zak’ die aan de rails wordt bevestigd en gaan om de beurt naar beneden. De fly gaat soepel en rustig naar beneden zodat je kan genieten van de omgeving. Het is onwijs leuk om op deze manier naar beneden te gaan. Echt een aanrader als je hier in de buurt bent.

Als we alle vier beneden zijn zoeken we een plattegrond om te kijken waar we nu zijn en waar we naar toe moeten. Op de kaart zien we dat, vanaf boven, bij de FLy Line, je direct naar het dorp Vigo de Fassa kan lopen. Als wij daar naar toe zouden willen dan moeten we een stuk omhoog klimmen en daar hebben we eerlijk gezegd niet zoveel zin in.

Wandelen naar Pozza di Fassa voor een lunch

We besluiten om een stukje onder de skilift door te lopen en lopen via een wandelpad naar het dorp Pozza di Fassa. We hebben best wel honger dus we lopen flink door met als doel om in het dorp wat te gaan eten. Het pad loopt redelijk beschut met soms wat open stukken, de zon schijnt nog steeds dus het is best warm. Omdat we niet weten hoe lang het ongeveer lopen is, is dat best vervelend. Na uiteindelijk een uur zijn we in het dal en komen we bij een supermarkt uit waar we wat eten, drinken en wat lekkers kopen.

In de schaduw ploffen we neer, eten en drinken wat en komen even bij. Het is nu echt warm. Via google maps kijken we hoe we nu met de bus moeten. We moeten 2 keer overstappen, en daarna zullen we nog 45 minuten moeten wandelen . Maar we kunnen in de bus ongeveer een uurtje zitten, dat is best wel een fijn idee.

Met de bus verder

De busreis gaat voorspoedig, het overstappen gaat ook goed. Je zou ervoor kunnen kiezen om bij de laatste overstap ook nog een keer over te stappen om echt bij de parkeerplaats/ bushalte waar we 2 dagen geleden zijn begonnen te eindigen.

Wij besluiten om toch nog een stukje te wandelen, eerst een klein stukje langs de weg en daarna pakken we route 2 weer op langs een watertje. Om 16.00 uur komen we aan bij ons appartement! Wat een fantastische ervaring was dit. Dag 1 en 2 waren echt de mooiste route en bij dag 3 was het weer en de Fly line erg leuk leuk om gedaan te hebben. Echt een mooie huttentocht om te doen met het gezin.

Alle informatie op een rij over de berghutten van de 3-daagse huttentocht in de Dolomieten

We hebben overnacht in twee berghutten. Hieronder wat meer informatie over deze beide berghutten.

Het prachtige Schlernhaus

Er zijn verschillende soorten slaapkamers; van eenpersoonskamers tot slaapzalen. In totaal heeft het Schlernhaus plek voor 98 wandelaars om te overnachten. Je moet wel van te voren reserveren en je moet voor 17.00 uur aankomen als je er wilt overnachten. Douchen kan, zolang er water is, voor 3,50 euro voor 4 minuten, je koopt hier speciale munten voor.

Het eten is er heerlijk en ‘s avonds is het eten à la carte, er is genoeg keus tussen diverse Tiroolse gerechten. Het ontbijt is in buffetvorm, er kwark met muesli en gedroogd fruit, er zijn verschillende soorten brood en er zijn zelfs koekjes en stukjes cake, 2 soorten spa, water en je krijg koffie / thee aan tafel in een kan geserveerd.

Prijzen en openingstijden

• Prijs: volwassene €50,00 en kinderen €40,00 incl ontbijt.
  Je kan hier met pin betalen.
• Het Schlernhaus is van begin juni tot half oktober geopend.
• Boeken kan het makkelijkste door naar de website te gaan en daar een reservering te maken.

Meer informatie over het Schlernhaus vind je hier op de website van het Schlernhaus.

Het bijzondere Rifugio Re Alberto

Er zijn verschillende slaapmogelijkheden. Ze bieden slaapzalen aan met 6, 8 of 15 bedden en privé kamers met 2,3,4 of 5 bedden. Het eten kan à la carte met genoeg keus van de bekende Tiroolse gerechten of onder verblijf van volpension, dan krijg je een 3 gangen keuzemenu. Dit kan je op de dag zelf doorgeven. Bij het ontbijt staat er brood en beleg op tafel en kan je bij de bar kwark, muesli en fruit pakken. Koffie en thee krijg je aan tafel of kan je bij de bar bestellen.

Prijzen en openingstijden

• Er zijn diverse verblijfmogelijkheden met daarbij verschillende prijzen. Op een privé kamer betaal je voor een overnachting met volpension 80 euro voor volwassenen en 60 euro voor kinderen.
• Rifugio Re Alberto is open van half juni tot de eerste week van oktober.
• Boeken kan het makkelijkste door naar de website te gaan en daar een reservering te maken.

Meer informatie vind je hier op de website van Rifugio Re Alberto.

Andere praktische informatie over deze 3-daagse huttentocht in de Dolomieten

Voor welke leeftijd is deze huttentocht geschikt?

Dit is een pittige huttentocht, vooral vanwege de vele hoogtemeters. Kortom, ik zou adviseren om deze tocht alleen te doen met wat oudere kinderen (vanaf een jaar of 9 die wandelen gewend zijn). Onze kinderen waren tijdens deze tocht 9 en 11 jaar oud. Ook zelf moet je wel een goede basis conditie hebben. Op sommige stukjes moet je via staalkabels omhoog klimmen.

Wat moet je meenemen?

Benieuwd wat je moet meenemen, check dan onze paklijst voor een huttentocht die je hier kunt vinden.

Waar overnachten voor / na de huttentocht?

We hebben overnachten in het Weisslahnbad hotel, een prima hotel met familiekamers en goed ontbijt. Het hotel lag vlakbij de startplek van onze 3-daagse huttentocht in de Dolomieten.

Liever een ‘kant en klare’ huttentocht?

Wil je liever een ‘kant en klare’ huttentocht, waarbij je zelf niet de hutten hoeft te boeken? Kijk dan eens hier op de website van SNP Reizen of hier op de website van Alpenreizen.

Ligging van Tiris (startplek van deze 3- daagse huttentocht in de Dolomieten)

Meer lezen

We hebben nog veel meer tips voor een gave huttentocht in de bergen. Kijk hieronder voor meer inspiratie.

• Huttentocht in het Virgental in Oostenrijk
• Huttentocht in het Stubaital in Oostenrijk
• Huttentocht in Wallis Zwitserland
• Huttentocht in Kleinarl in Oostenrijk
• Huttentocht met kinderen: algemene tips

We hebben nog meer huttentochten op onze website, tip gebruik onze zoekbalk en typ hierin ‘huttentocht’ voor alle resultaten.